Met de Range Rover Sport SVR door New York

De Range Rover verzoent al jaren twee uitersten: terreincapaciteit en verheven comfort. Nu doet hij er nog een schepje bovenop: met de Range Rover Sport SVR kunnen we voortaan ook gaan racen. Trends Style nam de proef op de som in de buurt van New York – en dook met de wagen ook even de stad in die nooit slaapt.

Land Rover nodigde Trends Style uit om met de SVR, de nieuwste versie van de Range Rover Sport, rond te toeren in New York. Meer bepaald upstate, noordwaarts dus, op het kleine maar snelle asfaltlint dat het racecircuit van de Monticello Motor Club vormt. De SVR is de supersnelle versie van de Range Rover Sport. In minder dan vijf seconden van nul naar honderd per uur, het kan tellen, en al zeker voor een SUV.

Volstaat dan pakweg het circuit van Terlaemen-Zolder niet om dat eens uit te proberen ? Natuurlijk wel. Alleen stellen automerken hun nieuwe modellen of versies graag voor in een oord dat de aard van de auto op de een of andere manier symboliseert. Of in het land waar het model in kwestie het meest zal worden verkocht. In dit geval de States dus, en New York bij uitstek. De Range Rovers rijden bij bosjes door de Big Apple. In New York hebben ze geld om zich deze tegelijk luxueuze en qua terreincapaciteit onklopbare SUV aan te schaffen, zelfs in deze nieuwe topversie – de SVR krijgt een instapprijs van 130.000 euro achter zijn naam. “In New York wonen net geen 390.000 miljonairs”, verklapt onze stadsgids John. En hij bedoelt : “Miljonairs zonder de waarde van de eigen woning mee te tellen. En netto, na aftrok van alle debet.”

DELEN

Land Rover België bestelde 25 exemplaren van deze Range Rover SVR, en die waren in een mum van tijd de deur uit

Een fact check leert : dit is drie keer zoveel als het rijke Los Angeles. En op de wereldkaart doet alleen Tokio beter met 460.000 miljonairs. Overigens, geen Belgische stad in die top tien van aantal inwoners/miljonair. Wat niet wegneemt dat dure auto’s ook in België relatief goed verkopen. Land Rover België bestelde 25 exemplaren van deze Range Rover SVR, en die waren in een mum van tijd de deur uit, gekocht door liefhebbers van het genre die de auto nog niet eens ‘in het echt’ hadden gezien. Omdat er nog tientallen Land Rover-freaks staan te trappelen, onderhandelt de Belgische importeur nu met het moederhuis om nog wat bijkomende exemplaren ter beschikking te stellen.

JEKYLL & HYDE …

Het onderstreept hoe uniek de Range Rover SVR is. Hij bezorgt ‘de Range’ een derde gezicht. De SVR is niet langer Jekyll en Hyde. Hij is nu Jekyll, Hyde en nog iemand anders. Eerst Jekyll. Dat aspect van de Range Rover SVR leerden we kennen in en om New York, maar vooral op de slingerende wegen die ons upstate voerden. We doelen dan op het typische comfort, de eerbiedwaardige luxe van een Range Rover. Sportwagens zijn doorgaans hard afgeveerd. Ze zijn stug en strak. In de SVR daarentegen ligt het comfortniveau duizelingwekkend hoog. Pure lounge op vier wielen.

Hyde, dan. We piloteerden de SVR door bos en dal, door putten en slijk, over bulten en van scherpe hellingen steil naar beneden. Zoals je met iedere Range Rover kunt. Opnieuw vroegen we ons af : waarom ? Waarom dikke sporen in de modder trekken met een jachtluipaard als de SVR ? Deze Range Rover koop je toch niet om op onherbergzaam terrein rond te hobbelen. Het antwoord schuilt in het DNA van het merk. Het is een reputatie die Land Rover hoog wil houden : met een Range Rover overwin je de moeilijkste hindernissen op een manier die geen andere SUV evenaart. Dat hoort zo. Die terreincapaciteit moest en zou dus ook de SVR hebben. Het enige verschil met de reguliere Range Rover Sport : de hoek waarmee je van een steile helling naar beneden kunt komen, is een zucht kleiner, een verschil van een paar centimeter. Omdat de auto een ietsje dichter bij de grond staat. Dat is dan het compromis tussen het ploeterbeest en de sprinter. Waarmee we bij de derde persoonlijkheid van de SVR aankloppen : de racewagen onder de huid van een SUV.

… EN NOG IEMAND ANDERS

Op het asfaltlint van het circuit van de Monticello Motor Club – het platteland naast New York als het ware, je hebt genoeg aan je handen om de huizen te tellen – haalt de SVR vanuit stilstand 100 km/u in 4,7 seconden. Gruwelijk snel voor een machine van 2,3 ton. GTI’s en andere volbloeden zullen moeten passen aan de verkeerslichten. Een formule 1-bolide doet er twee seconden minder over, maar weegt dan ook amper iets van een 650 kilo. De automatische versnellingsbak met acht gangen schakelt de helft sneller dan in de vorige versies.

En hoe intelligent is de mechaniek. Zo weet de software dat er een bocht aankomt en houdt dan de bak in dezelfde versnelling, opdat hij net ervoor niet zou opschakelen om dan weer terug te moeten shiften. Plankgas rolt de SVR tot 260 per uur. Maar op geen enkel moment word je gewaar dat je met een grote, zware en hoge SUV rijdt. Het chassis past zich wonderwel aan, in snelle bochten gaat de kooi nooit echt doorwiegen. Evenmin dreigt de SVR je ooit mee te nemen in onherstelbaar onderstuur als je iets te fors de bocht ingaat. In dat geval laat je even het gas los – en klaar.

De derde persoonlijkheid van de SVR laat zich ook horen. Met een druk op de knop versterk je het geroffel dat de V8 door de dubbele uitlaat jaagt. Zelfs stationair lijkt het dan alsof je in een racewagen zit. Terwijl het loungegevoel geen seconde wijkt. En je weet dat je straks ook nog, mocht dat nodig blijken, door moerasland naar huis kan.

Tekst JO BOSSUYT

TECHNISCHE FICHE